Ik hou me al acht jaar bezig met het kleine dorpsleed. Ik probeer daarbij iedere week enkele lezers van wat Oost Brabantse weekkranten aan het lachen te maken. In mijn tot nu toe 439 stukjes is het woord moslim hooguit één keer gevallen. Niet dat ik me belemmerd voel in het ventileren van mijn mening over de Islam. Nee, bij ons in Slabroek kom ik ze namelijk nauwelijks tegen en ik zie eerlijk gezegd ook het nut niet van een satirisch artikel over Mohammed. Van mij mag ieder mens geloven in wat dan ook, het maakt ze minder bang voor de dood, en dat is prettig voor die lui. Islammietje pesten is dus niet mijn hobby. Komt nog bij; ik vind dat de vrijheid van meningsuiting weldegelijk een fatsoens-grens kent. In mijn columns geef ik mijn mening, soms recht voor zijn raap, “mais non, je ne suis pas Charlie”, ik ben geen held. En ik wil er ook zeker geen uithangen, zoals sommige van mijn collega’s, die zichzelf nu ineens met terugwerkende kracht tot de grootste voorvechters van de vrije meningsuiting bombarderen. Schrijver Ronald Giphart voelde zich zelfs “ineens vogelvrij”. En hij was niet de enige. Bij DWDD, Jinek en Tan kon je ze een hele week aanschouwen. Wat een ijdelheid! Had je in de voorronde van The Voice gestaan, dan was de kans groot dat je even mocht zeggen dat je ook geschokt was en bang.
En waar ging het eigenlijk over? Toegegeven, die terreurdaden raakten mij ook, maar laten we het asjeblieft wel in perspectief blijven zien. Het waren maar drie extreem fanatieke mafkezen! Al die verontwaardiging – de chocoladeletters konden niet groot genoeg zijn – lijken me vooral koren op de molen van de teruggekeerde Jihadstrijder (“Tjonge, wat een massale aandacht! Kunnen we dat al met z’n drietjes bereiken? Vet!”). En ook de Bende van Wilders spint daar garen bij (“Zie je wel, het is oorlog! Altijd al gezegd!”). De bange onderbuikgevoelens zijn weer aangevuld. Lekker.
Onze Commissaris van de Koning van de Donk zei dat nou “de grondslagen van onze samenleving kapot zijn geschoten”. Toe maar! Ik snap wat hij bedoelt, maar joh, zoiets zeg je als burgemeester van de Nigeriaanse stad Baga die (overigens op dezelfde dag) volledig werd uitgemoord door de Islamitische terreurorganisatie Boko Haram, maar niet als burgervader van het nog immer knusse Brabant, “want daar brandt nog licht”.
Ik mag dit schrijven. Fantastisch. En daarom is het goed om even schouder aan schouder te gaan staan en te beseffen hoe fijn het is om in een vrij land te leven. Helemaal waar, maar besef wel, we kunnen het proberen, maar de terroristen houden we echt niet buiten de deur. Daarvoor zijn we veel te kwetsbaar. Weet je hoe ze fouilleren bij een voetbalstadion? Nee, laten we vooral rustig blijven. En zoveel mogelijk relativeren. Dat is ons wapen, iets wat die fundamentalisten niet kunnen.
Tweede serviceflat Geffen gaat “Serena Williams” heten.
En nog proficiat met het nieuwe jaar …
Mark van de Veerdonk
Hallo verdwaalde internetnomade, Wat een toeval dat we mekaar hier treffen. Heel druk is het…
Nog anderhalf jaar een afscheidstournee langs mijn theatervrienden, en dan basta, klaar, over en sluiten.…
Je kunt karate gaan oefenen, iedere dag pizza gaan eten en in een riool gaan…
Eindelijk is hij daar: het elektronisch woordenboek van het Brabants dialect, het zwaar bezweten resultaat…
In het Limburgse Bemelen is op 14 januari j.l. de eerste straatrace van het jaar…
