Wanneer ik in de supermarkt om me heen kijk, dan …eh ..dan zie ik niks. Ik heb geen idee of ik in de groenteafdeling of bij de chips sta. Het is alsof ik net een lichte TIA achter de rug heb. Alles om me heen is vaag. Oorzaak: dat klotemondkapje waardoor mijn bril beslaat en ik pas na anderhalf uur weer zicht heb. Hieronder enkele overpeinzingen betreffende dat overschatte stuk smoelwerk.
- Ik weet niet of jullie dat ook hebben, maar mensen met een mondkapje dat hun neus NIET bedekt, hoop ik komende zomer nooit in een zwembroek te zien.
- Je ziet de krengen overal! Zelfs in mijn bank droeg de bankmedewerkster een mondmasker – het is de wereld op z’n kop – dus heb ik haar meteen maar al mijn geld gegeven.
- En dan zegt Minister Ernst Kuipers dat het dragen van een medisch mondkapje type 2. genoeg is in de supermarkt … blijkt iedereen nog gewoon kleren te dragen!?
- Mensen snappen het ook niet. Of willen het niet snappen. Ik heb in de bus een keer iemand gezien die zijn mondkapje naar beneden trok … om te hoesten … Zucht.
- En waarom zou de Minister alleen een mondkapje verplichten? Bij ons in Slabroek ben je in de supermarkt alleen Coronaproof met overhandschoenen aan en een plastic zak van de Lidl over je kop. Dat zijn ONZE regels!
- Mijn huisarts zei van de week nog: Mark, denken dat een gecertificeerd mondkapje je helemaal beschermt tegen Corona, is hetzelfde als denken dat een Calvin Klein onderbroek een scheet tegenhoudt. En zo is ’t wel!
- Leuk om te zien: Iedereen zet terug in de auto zijn mondkapje af zoals een chirurg dat doet na een mislukte harttransplantatie.
- Hé, ik ben inmiddels ZO vaak herkend met mijn mondmasker voor, dat ik “bankrover” maar van mijn bucketlist heb geschrapt.
- Tot slot nog een tip: Het dragen van een mondkapje kan best leuk zijn, tenminste als je het de nacht ervoor in alcohol hebt gelegd.
Kortom, sterkte allemaal en we zien mekaar weer. (Al zal ik je dan waarschijnlijk niet herkennen!)