Geboren te Heeswijk

Tien voor vijf s’morgens. Na mijn geboorte ben ik nooit meer zo vroeg opgestaan. Al na een half uur klonk de sirene van de brandweertoren naast ons huis. Het hele dorp liep uit, mijn moeder glom van trots en wilde al het balkon op om de baby aan het volk te tonen. Toen ineens een harde kreet ook de rest van brabant wakker maakte: ” Dun Baron Stu In De Fik!! ”

Op de Ochtend van mijn geboorte was het pauwenhok van kasteel heeswijk in brand gevlogen. Een pauw heeft hierbij het leven gelaten.

1967, de Pyrex Ovenschaal

Ik moet een jaar of acht zijn geweest toen het gebeurde. Mijn moeder was aan het stofzuigen …(mijn moeder was altijd aan het stofzuigen, ik herrinner me nog de sensatie dat ik er achter kwam dat ze kon worden losgekoppeld van de zuiger …en dat ze gewoon doorleefde!) … werd er aangebeld. Het was een man die meteen met de voordeur in huis viel: Goededag mevrouw, hebt U ooit gehoord van Pyrex ovenschalen, met de drie T’s: transparant, thermisch bestendig en …”. “Te duur”, zei mijn moeder duwde de deur weer dicht. Maar net voordat de voordeur sloot gooide de man een ovenschaal de gang in, de plavuizen op. En …de schaal bleef heel; geen stukje eraf.
Volledig tegen haar principes in, maar overdonderd door dit stukje ondoorgrondelijke techniek, kocht mijn moeder die ochtend een Pyrex-ovenschaal.

Rond het middaguur kwam ik thuis met mijn broer Jan. Teruggelopen van de Norbertusschool. Nietsvermoedend kwamen we de keuken binnen en daar stond mijn moeder met een triomfantelijke blik. “Kijk ’s hier jongens”, riep ze …en ze gooide de ovenschaal op de grond … in duizend stukjes.
Ik keek mijn broer aan. Hij dacht hetzelfde: …. nog vanmiddag gaan we allebei op zoek naar een pleeggezin.