Je wil niet weten hoeveel slechte recensies ik in mijn carrière heb gekregen. “Grappigste Slabroeker melig en flauw.” “Weer mislukt optreden in penitentiaire inrichting Grave: publiek loopt massaal weg”. “Veerdonk te veel van de hak op de tak.” Ik had het daar van de week nog met mijn moeder over en of dat chaotische misschien erfelijk was; na 5 minuten kwamen we tot de slotsom dat Anky weer mee moet doen met de Olympische Spelen en dat de Noordkade echt een aanwinst is voor Veghel. Over de akelige mailtjes van mijn publiek zal ik maar zwijgen. “Bent U werkelijk al 55? Dan bent U even oud als Uw grappen!” Of ”Ik heb met open mond zitten kijken, ik wist niet dat ik zolang kon gapen.” Ik heb ’s in het ouwe Annaziekenhuis in Oss opgetreden. Na afloop zei ik tegen de patiënten: ”Ik hoop dat U allemaal snel beter wordt!” Riep een mevrouw terug: “Ja, dat hoop ik ook voor jou, maar ik betwijfel ‘t”.
En het klinkt gek, maar van alle kritiek heb ik iets geleerd – oké, vooral af – maar van een slechte recensie word je nooit slechter. Vooral een theater zal dat beseffen, al mogen we Markant niet meer zo noemen. Zie het als een MRSA-bacterie. Aanpakken en vernietigen!
Mark van de Veerdonk
Hallo verdwaalde internetnomade, Wat een toeval dat we mekaar hier treffen. Heel druk is het…
Nog anderhalf jaar een afscheidstournee langs mijn theatervrienden, en dan basta, klaar, over en sluiten.…
Je kunt karate gaan oefenen, iedere dag pizza gaan eten en in een riool gaan…
Eindelijk is hij daar: het elektronisch woordenboek van het Brabants dialect, het zwaar bezweten resultaat…
In het Limburgse Bemelen is op 14 januari j.l. de eerste straatrace van het jaar…