Slabroeksche Courant – Mark van de Veerdonk

De cabaretkenners herrinneren zich misschien de act met de nijlonkous  (“inderdaad edelachtbare”) en de voorzitter van de Vereniging van Verlegen mensen.
Tijdens deze nummers speelde pianist Marcel Schmidt gewoon door, maar klassiektrompetisten Carl Daleboudt en Hendrik Jan Houtsma konden dan ineens niet meer blazen.
Deze show hebben we ruim 250 maal gespeeld.

1991, Tiel, Agnietenhof
In dit jaar heb ik het Leids cabaretfestival gewonnen. Tegelijkertijd wonnen Teeuwen en Smeenk cameretten. Vandaar dat we mekaar vaak tegenkwamen in de theaters. In een duo-programma. In Tiel speelde ik na hen.
Vanachter de coulissen had ik al gezien dat ze de zaal niet echt meekregen. Sterker nog, het publiek leek behoorlijk geschokt door hun liedjes en dialogen. Na een mager applausje kwam ik op.  Hans Teeuwen was ondertussen samen met Roland op weg naar de kleedkamer. In mijn ooghoek zie ik een vrouw in een blauwe jurk het podium opklimmen en ook naar achteren rennen. Achter de coulissen komen ze elkaar tegen en er ontspint zich een discussie die vanuit de zaal goed is te volgen. De dame in kwestie is vooral boos over hun liedje over incest. Weten die jongens eigenlijk wel waar ze over zingen? Schandalig! Zij heeft zelf incestslachtoffers in haar praktijk. Ik kan me niet meer verstaanbaar maken op het podium en vraag of ze de diskussie ergens anders kunnen voortzetten. Maar de vrouw is zo enorm over haar toeren dat ze nu echt begint te roepen. Ik besluit ze dan maar zelf richting kleedkamer te duwen.

Een jaar later word ik aangesproken door een technicus van de Agnietenhof. Hij kon zich het incident ook nog goed herinneren. Dat was een mooie combinatie, Hans Teeuwen en Jomanda …. Pas met terugwerkende kracht herkende ik die gillende blauwe jurk. Jomanda! Medium. Hans. Well done.