Wanneer komt Noach naar Uden?

Wat weet jij van de Bijbel? Mijn zus denkt bijvoorbeeld dat God in het boek Genesis Phil Collins contracteert als drummer. Oeps. En “5000 mensen gevoed met 2 broden en wat vers gevangen vis. Niks bijzonders, dat noemen wij nou tapas!” Tja, ik heb haar gezegd dat ze het allemaal niet zo letterlijk moet nemen, want als je dat wel doet dan zou de aarde ongeveer 5000 jaar bestaan. Dan zouden wij mensen dus inderdaad op dinosaurussen hebben kunnen rijden, en had Fred Flintstone wel degelijk president van Amerika kunnen zijn geweest.

Geen idee of het door de bijbel komt, maar ik merk dat ik bijna alles wat ik over het katholieke geloof lees met een korreltje zout neem. Neem dat artikel over de Peel Missie Tour. Ik heb me er niet helemaal in verdiept maar kon je afgelopen zondag werkelijk voor 4 euro met Tourclub de Peeltrappers op bedevaart naar Kenia, Zimbabwe en Tanzania? Met onderweg pannenkoeken eten en samen met Sint Marcellus op een springkussen? En niet-fietsers waren óók welkom, las ik. Oké, die moesten dus naar Afrika lopen! Toegegeven, misschien haal ik wat dingetjes door mekaar maar ik kon het allemaal maar moeilijk geloven.

En toch liet ik me van de week beet nemen. Ik fietste woensdag toevallig door het Udense Duifhuis, toen de hemel in een paar seconden gitzwart werd. Ik had mijn fiets nog niet tegen een boerderij gezet, of het begon me toch te waaien. Het leek eventjes een bijbels tafereel, maar dan zonder Mozes of Noach. Bomen werden onttopt, dakpannen vlogen voorbij en net boven ons verbeterde een geit het vliegrecord voor klein vee. In Uden noemen ze zo’n wervelwind een houwmouw. In Oklahoma blijken dat soort dingen bijna wekelijks voor te komen. Nou begreep ik ineens waarom de Amerikanen zo dik zijn. Het is de enige manier om op de grond te blijven.

Ik vertelde het de volgende dag aan mijn ome Willy uit Odiliapeel. Met alle religieuze hokus pokus erbij. “Ja”, zei Willy, “ik geleuf ’t goewd!” Willy is namelijk ook één van God’s schapen, want hij is constant lam. “Kijk Mark”, zei hij vervolgens, en voor mijn neus veranderde hij wijn in urine. Een waar wonder in de Peel!

Mark van de Veerdonk