Weltebarsten
Al op de eerste dag van mijn hoofd-leeg-maak-maandje op het prachtige Pembrokeshire Coast Path in Wales liep ik pardoes tegen mijn nieuwe decor aan: een ouwerwetse telefooncel. En in een minuut of vijf had ik vervolgens het hele raamwerk van mijn nieuwe show in mijn hoofd met als pitch: Man Kraakt Telefooncel. Decorbouwer Bernard Versteeve deed de rest. Voor de pauze was het een originele Brinkman Van der Vlugt cel uit 1931, maar na de pauze was het ineens een keukentje waar Jamie Oliver jaloers op zou zijn.
Het klinkt nou erg simpel, en dat was het eigenlijk ook. Vanaf try-out nummer drie in Engelen liep het gesmeerd. Niet op de laatste plaats door mijn nieuwe technicus Bart Reijnders. Jawel uit Oss, alsof het allemaal al niet Brabants genoeg was.
Het was weer mooi om na afloop te horen wat de toeschouwers er zelf allemaal op, aan en achter hadden verzonnen. Was het werkelijk een harde aanklacht tegen het verregaande consumptisme of nee, dan toch zeker afrekening met de huidige Google-generatie, toch? Eh, ja, zeker wel. En nog veel meer. Maar toegegeven, die cel stond wel ergens voor, dat klopt. Ik heb zelf nog een ouwerwetse Nokia. Zegt dat genoeg?
HAREN GEMEENSCHAPSHUIS 2013
In de provincie Groningen heeft een klein jaartje geleden een meisje een uitnodiging voor haar verjaardagsfeestje op facebook gezet. Resultaat: ruim 500 doorgedraaide jongeren en nog een paar weken herrie in het gemeentelijke bestuur. Haren dus. In Brabant hebben ze ook een Haren, en er zijn meer gelijkenissen. Bijvoorbeeld wat betreft het volume tijdens hun verjaardagsfeestjes. De buurman van het gemeenschapshuis werd toevallig net op de dag van ons optreden 50 jaar oud, en heel Haren en omgeving had hij blijkbaar uitgenodigd. Inclusief een man die prima geluidsboxen leverde, ddie hij op een kleine twee meter afstand van ons gemeenschapshuis had opgesteld. Tja … Mijn show duurde zoals gewoonlijk tweemaal 50 minuten en ik heb inderdaad tweemaal 50 minuten boven de feestmuziek van de b uren uit moeten gillen. Maar gezellig dat het was …
OPENDE BARONTHEATER 2013
De apotheose van mijn vorige show gaat dus een vervolg krijgen. De thuisbasis van fietsmuziekcorps Crescendo zit lekker vol en de stem van Omroep Brabant Kristian Westerveld galmt over het Friese Publiek. Mijn beginsein. De telefoongaat en ik kom op. Maar het zou nou verder toch stil moeten zijn. Tussen de telefoonrinkels door hoor ik, als ik het goed heb, de piratenheld Jannes zingen dat zijn naam inderdaad Jannes is. Mooi, maar waarom galmt die vent onafgebroken door? Ineens zie ik de technicus van dienst de zaal uit stuiven. En na een minuut of 10 houdt jannes ineens zijn mond. Eindelijk rust!
Na de voorstelling vertelt de technicus het verhaal. Toen hij de muziek hoorde is hij linea recta naar buiten gerend, op de fiest gestapt en is als een dolle door Opende gaan rijden. Hij vermoedde namelijk dat er mensen illegaal aan het zenden waren, iets dat wel vaker voor komt in deze West-Groningse plaats. Bij de derde boerderij waar hij langs fietste, zag hij licht in de stal branden. en inderdaad daar zaten een 8-tal jongeren te genieten van hun eigen programma. Uitzetten wilde ze hun zendapparatuur niet, maar het kon wel wat zachter. Mooi hè? Nee, geen juli 1971 maar het is toch echt oktober 2013. Zo’n gebeurtenis past natuurlijk perfect bij dat voorhistorische tellefooncelletje.
